എത്രയും പ്രിയപ്പെട്ട

ഇന്നാളൊരു ചിത്രം കണ്ടു.
സൂര്യനസ്തമിക്കാറാവുന്ന നേരത്ത്
ഒരു പുഴ.
സ്വര്‍ണവും വെള്ളവും ഇടകലര്‍ന്ന്
രശ്മികളൊളിച്ച് കളിക്കുന്ന
വെള്ളം.
പെട്ടന്നോര്‍മ വന്നത്
കുറെയധികം
ആശംസാകാര്‍ഡുകളാണ്.
പിറന്നാള്‍,
ക്രിസ്മസ്,
വിവാഹവാര്‍ഷികം.
പണ്ടൊരു പെട്ടി നിറച്ചുമുണ്ടായിരുന്നു അത്.
കുറെനാള്‍ സൂക്ഷിച്ച് വച്ചിരുന്നു.
മാസം മൂന്നോ നാലോ കൂടുമ്പോളെല്ലാമൊന്നെടുത്തുനോക്കും.
അതിലെ നിറങ്ങളാണിത്.
ഈ ചിത്രം തന്നെ പല പ്രാവശ്യം കണ്ടിരിക്കുന്നു
നിങ്ങള്‍ക്കും കുടുംബത്തിനും
അതിന്റെയോ ഇതിന്റെയോ ആശംസകളെന്ന്.
ചിലവയില്‍ ഇരട്ടവാലന്മാരുണ്ടാകും.
വലിയ കാര്യമൊന്നുമില്ല.
ഇപ്പോളവയെവിടെയാണെന്നറിയുകയുമില്ല.
എന്നാലും ഈ നിറങ്ങളെപ്പോഴും
ഭൂതകാലത്തിന്റെ.
സ്നേഹത്തോടെയെന്നും
എത്രയും പ്രിയപ്പെട്ടയെന്നുമെല്ലാം
എഴുതപ്പെട്ടിരുന്ന ഒരു കാലത്ത്
കുറെ മനുഷ്യര്‍
തിരഞ്ഞ് കണ്ടുപിടിച്ച
ചിത്രങ്ങള്‍.
ചിലവയില്‍ കാണാം,
എനിക്കൊപ്പം ജനിച്ചവരുടെ
കൈയ്യക്ഷരം.
കൊച്ചുമക്കളെക്കൊണ്ട് എഴുതിപ്പിക്കുന്നതാണ്.
ഉമ്മയെന്നും മറ്റും.
ചിലപ്പോളിത്തരം ചിത്രങ്ങള്‍
വെറുതേ ചില സ്നേഹങ്ങളിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോകും.
പിന്നെ മരിച്ചവരവരെല്ലാവരുമെന്നോര്‍ത്ത്
വേണ്ടെന്ന് വയ്ക്കും.
ഈ ക്രിസ്മസ്സിന് കാര്‍ഡുകളയയ്ക്കണം
എല്ലാവര്‍ക്കും.
പോട്ടെ.
നടക്കുകയില്ല.
ഒന്നും.